Sędzia Pokoju VII Rewiru w Łodzi, 1910-1912, sygn. 1-2; Sędzia Pokoju XIII Rewiru w Łodzi, 1878-1913 [1938], sygn. 3-6; Sędzia Pokoju X Rewiru w Łodzi, sygn. 7-13, 1897-1914; Sędzia Pokoju XI Rewiru w Łodzi, 1901, sygn. 14; Sędzia Pokoju III Rewiru w Łodzi, 1907-1908, sygn. 15-21; Sędzia Pokoju Sędzia Pokoju V Rewiru w Łodzi, 1890-1913, sygn. 22-46, 48-94; Sędzia Pokoju VI Rewiru w Łodzi, 1913, sygn. 47. Akta dotyczą spraw piekuńczych, zwrotu pożyczek, należności za wynajem mieszkań, wypłaty wynagrodzeń.

Sądy pokoju były najniższą instancją wymiaru sprawiedliwości. Od 1876 r. funkcjonowały na zasadach obowiązujących w całym Cesarstwie Rosyjskim. Orzekały jednoosobowo, wyłącznie w miastach gdzie nie było sądów gminnych. Dla spraw hipoteki utworzono przy nich wydziały hipoteczne złożone z sędziego, sekretarza i rejenta lub obrońcy sądowego. Jeden sąd pokoju obejmował tylko jeden powiat i podzielony był na rewiry. Do ich kompetencji należało orzekanie w sprawach wykroczeń, za które kary ograniczały się do nagan, napomnień, grzywien nie przekraczających 300 rubli, aresztu do trzech miesięcy i osadzenia w wieży do jednego roku oraz sprawy cywilne, w których wielkość roszczenia nie przekraczała 250 rubli (z wyjątkiem spraw o nieruchomości). Początkowo Łódź wchodziła w skład I okręgu sądownictwa pokojowego guberni piotrkowskiej i dzieliła się na cztery rewiry (piąty obejmował powiat łódzki). W 1888 r. Łódź wraz z powiatem oraz powiatem łaskim została wydzielona w odrębny III okręg. W 1895 r . w Łodzi funkcjonowało już sześć rewirów, a na początku XX w. 12. Tuż przed wybuchem I wojny światowej utworzono rewir XIII. Sądy pokoju działające w oparciu o ustawodawstwo rosyjskie przestały działać wraz z ich ewakuacją w 1914 r.