Kancelaria, 1827-1918, sygn. 1-658 - akta przebiegu służby urzędników skarbowych guberni kaliskiej. Wydział I (majątków rządowych), 1867-1914, sygn. 659-1182 - ściąganie procentów od kapitałów zabezpieczonych głównie na dobrach ziemskich, a zapisanych przez osoby prywatne na rzecz kościołów, klasztorów i parafii; spłacanie obciążeń majątkowych przez właścicieli listami zastawnymi lub gotówką; egzekwowaniu sum zapisanych na kościół z majątków hipotecznych; dzierżawa propinacji na gruntach włościańskich, w majątkach rządowych i prywatnych; rozporządzenia władz zwierzchnich; listy płacy urzędników administracji skarbowej. Wydział II (podatków i opłat), 1860-1914, sygn. 1183-2331 - zmiany w wysokości podatków gruntowego, dworskiego i włościańskiego spowodowane sprzedażą majątków, ich podziałem, likwidacją serwitutów, sprzedażą lasów, nabyciem ziemi przez chłopów, pomiarem gruntów; zmiany w wysokości podatku podymnego z wiązane z budową nowych lub rozbieraniem starych budynków; wymiar podatku przemysłowego; wymiar opłat spadkowych; zaległości podatkowe; akta dotyczące działalności towarzystw pożyczkowych i kredytowych. Wydział III (kas skarbowych), 1867-1914, sygn. 2332-2455 - kapitały poduchowne zabezpieczone na majątkach prywatnych; wykazy wynagrodzeń urzędników Izby i Kasy Skarbowej; ceny na produkty rolne; ceny najmu. Księgi podatkowe, 1879-1914, sygn. 2456-2575 - wykazy sum wpłaconych przez podatników z tytułu podatków: gruntowego, podymnego, przemysłowego lub opłat spadkowych. Materiały zinwentaryzowane w 1996 r., 1864-1879, sygn. 2576-2596 - parcelacja i sprzedaż majątków głównie oficerom rosyjskim.

Izbę Skarbową w Kaliszu utworzono 1 lipca 1869 r. Przejęła ona kompetencje w zakresie wymiaru podatków od Rządu Gubernialnego, w strukturze którego funkcjonowały wydziały skarbowy, prawny oraz dóbr i lasów rządowych. Do podstawowych zadań Izby należało: obliczanie i kontrola podatków i opłat, nadzór nad dochodami państwa i ich wydatkowaniem oraz zarząd kasami skarbowymi. Ponadto kompetencje Izby obejmowało: udzielanie odroczeń, rozkładanie na raty podatków i zaległości podatkowych; zabezpieczanie należności skarbowych przy licytacjach dóbr prywatnych, zezwalanie na spłatę należności skarbowych listami likwidacyjnymi; czuwanie nad spłatą pożyczek skarbowych zabezpieczonych na nieruchomościach, lustracje tych dóbr, które obciążały pożyczki państwowe; oddawanie pod publiczną licytację dzierżaw opłat mostowych; nadzór nad sprzedażą papieru stemplowego; obliczanie opłat od spadków i rozpoczynanych procesów sądowych; sprawy sprzedaży trunków na gruntach włościańskich. Izba czuwała ponadto nad wpływem funduszy do Banku Polskiego i zarządzała wypłaty na rachunek Banku z podłegłych sobie kas. Do obowiązków Izby należał też całkowity zarząd dóbr i lasów państwowych. Strukturę Izby tworzyły: kancelaria, wydział kas skarbowych, wydział podatków i opłat oraz wydział dóbr państwowych. W skład urzędu wchodzili także urzędnicy do specjalnych poruczeń i nadzoru nad wykonywaniem przepisów o handlu i przemyśle. Na mocy ukazu z 8 sierpnia 1880 r. zarząd lasami i dobrami państwowymi został przekazany zarządom dóbr państwowych. Gubernia kaliska weszła w skład Zarządu Dóbr Państwowych w Warszawie, który obejmował także gubernie piotrkowską, płocką i warszawską. Od lat dziewięćdziesiątych XIX w . w strukturze Izby działały ponownie trzy wydziały. Ich kompetencje przedstawiały się następująco: Wydział I, referat 1 - sprawy związane z funduszem emerytalnym, egzekwowaniem opłat od kapitałów zapisanych na rzecz kościoła, zabezpieczonych na majątkach ziemskich, gromadzenie zarządzeń i okólników Izby; referat 2 - zasiłki i pensje dla urzędników administracji skarbowej, dochody od kapitałów na rzecz instytucji kościelnych; referat 3 - dzierżawa propinacji w majątkach rządowych, prywatnych i majoratach. Wydział II, referat 1- wyliczanie dworskiego podatku gruntowego; referat 2 - opłaty spadkowe; referat 3 - podatek gruntowy od osad włościańskich; referat 4 - wymiar podatku przemysłowego i mieszkaniowego, a także opłaty od kotłów; referat V - zmiany w podatku podymnym. Wydział III gromadził zarządzenia i okólniki przesyłane do wiadomości i wykonania oraz zarządzenia wydawane przez Izbę. Po ewakuacji do Rosji w 1914 r. urząd w ograniczonym zakresie funkcjonował jeszcze do 1918 r.