Akta z lat 1852-1867, sygn. 1-19 - zezwolenia na wyjazd za granicę, wybory do rad miejskich i powiatowych, sprawozdania o sytuacji w powiecie wieluńskim w związku z wybuchem powstania styczniowego, korespondencja związana z wprowadzeniem stanu wojennego w Królestwie Polskim i represjami popowstaniowymi; Akta w przedmiocie nadzoru (po nablûdatel'noj časti), 1880, 1887, 1902-1915, sygn. 20-299 - dochodzenia przeciwko różnym osobom oskarżonym o działalność polityczną, nadzór nad duchowieństwem i osobami powracającymi ze zsyłki, opinie o prawomyślności, spisy więźniów, sprawozdania z działalności żandarmerii; Akta w przedmiocie poszukiwań (po razsysknoj časti), 1907-1914, sygn. 230-357 - poszukiwania i informacje o osobach podejrzanych o udział w ruchu rewolucyjnym, akta dotyczące poszczególnych partii i organizacji politycznych zawierające doniesienia agentów, dane o działalności partii, spisy członków, przekłady wydawnictw.

Organizację żandarmerii w Królestwie Polskim określała instrukcja z 1816 r. Pwołuwała ona komendy żandarmerii w miastach wojewódzkich i obwodowych, w tym w Sieradzu i Wieluniu. Od 1832 r. podlegały one II Oddziałowi Zarządu 3 Okręgu Korpusu Żandarmerii Oddział ten obejmował województwa kaliskie i mazowieckie, a od 1845 r. gubernię warszawską. Po likwidacji obwodów w Sieradzu u Wieluniu działały komendy powiatowe. Do 1864 r. podlegały one Zarządowi 3 Okręgu Korpusu Żandarmerii, a w latach 1864-1866 Zarządowi Żandarmerii Guberni Warszawskiej. Po reorganizacji administracji w Królestwie Polskim funkcjonowanie żandarmerii normował ukaz z 31.12.1866 r. Do jej zadań należała pomoc władzom administracyjnym i sądowym w wykonywaniu zadań o charakterze policyjnym, utrzymywanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego, chwytanie przestępców i ich strzeżenie, śledzenie zbiegów, a także pomoc przy egzekwowaniu należności skarbowych, rozkazów rządowych itp. Żandarmeria była początkowo niezależna od władz administracyjnych. Zarząd Żandarmerii Powiatów Sieradzkiego i Wieluńskiego istniał od 1866 r. Podlegał Zarządowi Żandarmerii Guberni Kaliskiej, a ten Warszawskiemu Okręgowi Żandarmerii. Na skutek ukazu z 28.06.1896 r. zniesiono Warszawski Okręg Żandarmerii, a jego funkcję przejął pomocnik generał-gubernatora warszawskiego do spraw policyjnych, któremu podporządkowano gubernialne i powiatowe zarządy żandarmerii. Urząd funkcjonował do 1914-1915 r. i zaprzestał swej działalności wraz z ewakuacją rosyjskich władz administracyjnych.