Zarządzenia i okólniki dotyczące głównie poboru i mobilizacji, dane statystyczne poborowych, spisy koni, protokoły posiedzeń Urzędu, korespondencja w sprawie zwolnień i odroczenia od służby wojskowej.

Urząd Poborowy Powiatu Skierniewickiego powstał na mocy ustawy o obowiązku służby wojskowej z 1.01.1874 r. Podlegał Urzędowi Poborowemu Guberni Warszawskiej. W jego skład wchodzili: naczelnik powiatu jako przewodniczący, pomocnik naczelnika do spraw wojskowo-policyjnych, komisarz włościański oraz dwóch obywateli wyznaczonych przez gubernatora, a także wójt lub burmistrz tej osady, w której przeprowadzano pobór do wojska. Do obowiązków urzędu należało między innymi: układanie list powołanych, przeprowadzenie poboru, określenie przydatności poborowych, udzielanie odroczeń, nakładanie kar za uchylanie się od służby wojskowej, przesyłanie sprawozdań urzędowi gubernialnemu. Po ewakuacji w 1914 r. urząd funkcjonował jeszcze w Rosji do 1917 r.