Akta osobowe więźniów, skazanych przez różne sądy okupacyjne, obejmują w większości przestępstwa charakterystyczne dla okresu okupacji, jak: działalność polityczna (między innymi więźniowie narodowości czeskiej i niemieckiej), słuchanie radia, obraza Rzeszy, wypowiedzi antyniemieckie, przestępstwa gospodarcze, przekroczenie granicy, opuszczanie pracy, posiadanie broni, fałszowanie dokumentów, malwersacja kartek żywnościowych, nadużycia podatkowe, przekupstwo urzędników, nielegalny handel, szmugiel do getta, paserstwo, szantaż, zakłócanie spokoju, stręczycielstwo, nielegalny wyrób wódki, kłusownictwo, pobicie. Akta ewidencyjne: księgi więźniów, skorowidze, księgi ewidencyjne więźniów zwolnionych, wywiezionych do innych więzień lub obozów koncentracyjnych oraz ewidencja zmarłych. Akta ogólne: zarządzenia, korespondencja w sprawach więźniów oraz ich wyżywienia i zatrudnienia, akta personalne funkcjonariuszy, księgi meldunkowe więźniów, karty transportowe.

Więzienie sieradzkie powstało ok. 1840 r. w budynkach dawnej manufaktury wełnianej Adolfa Harrera. W okresie zaborów więziono tu działaczy rewolucyjnych i politycznych. Było to jedno z większych więzień na terenie Królestwa Polskiego. Akta więzienia z tego okresu nie zachowały się. Podobną role więzienie spełniało w okresie dwudziestolecia międzywojennego, gdzie obok odsiadujących karę za przestępstwa kryminalne znajdowali się także przedstawiciele opozycji politycznej. Znaczenie więzienia wzrosło w okresie 1939-1945. Zostało ono wtedy poważnie powiększone i należało do najważniejszych w Kraju Warty. Celem eksploatacji więźniów jako siły roboczej, dla potrzeb III Rzeszy wznowiono, stosowany w ubiegłym stuleciu system zatrudniania ich w więziennych warsztatach przy wyrobie płótna. Więźniowie pracowali również przy budowie obiektów wojskowych. W więzieniu odbywali kary Polacy zarówno z terenów wcielonych do Rzeszy, jak też z Generalnej Guberni oraz z całych Niemiec. [Mieczysław Bandurka]