walne zgromadzenia akcjonariuszy, 1897-1931, sygn. 1-13; kwestionariusze dla Inspekcji Fabrycznej, Ministerstwa Handlu i Przemysłu, sprawozdania oddziałów i okólniki, 1886-1945, sygn. 14-25; rejestr handlowy, statut spółki, świadectwa przemysłowe, 1917-1945, sygn. 26-27; plany posesji, budynków i maszyn oraz akty notarialne, szacunki maszyn i pomieszczeń, 1905-1945, sygn. 28-41; ubezpieczenie fabryki i akcje przedsiębiorstwa, 1886-1937, sygn. 42-48; ocena strat doznanych w trakcie I wojny światowej, rewindykacje, 1914-1939, sygn. 49-77; bilanse, 1894-1939, sygn. 78-114, inwentarze, 1902-1939, sygn. 115-161; Okólniki Związku Przemysłu Włókienniczego w Państwie Polskim, upadłość firmy, 1923-1937, sygn. 162-165; korespondencja z Piotrkowską Izba Skarbową i Ministerstwem Finansów w sprawach podatkowych - podatek obrotowy, majątkowy, dochodowy, stemplowy, przemysłowy i od uposażenia pracowników, 1896-1939, sygn. 166-197; rachunki wierzycieli, dłużników eksportowych i zobowiązania własne, 1923-1841, sygn. 198-205; kalkulacje i koszty produkcji, 1914-1945, sygn. 206-259; utrzymanie własnych plantacji bawełny, 1903-1928, sygn. 260-263; statystyka sprzedaży, cenniki, eksport, dostawy dla armii niemieckiej, 1922-1944, sygn. 264-277; książki próbek tkanin, 1904-1930, sygn. 278-279; potrącenia na rzecz Kasy Chorych i Funduszu Pracy, 1925-1939, sygn. 280-296; sprawy robotnicze (Rady Delegatów, strajki, nieszczęśliwe wypadki i kary), 1890-1944, sygn. 297-345; szpital i fabryczny klub sportowy, 1915-1936, sygn. 346-348; akta prywatne Geyerów (testamenty i sukcesje), 1888-1936, sygn. 349-357; korespondencja handlowa przychodząca, 1886-1941, sygn. 358-566; inwentarze, bilanse, dzienniki kasowe, księgi główne, dzienniki kosztów ogólnych i dzienniki sprzedaży, 1903-1944, sygn. 567-667; imienne wykazy poborów urzędników, książki przepracowanych godzin różnych oddziałów, wykazy płac; 1900-1943, sygn. 668-693; konta osobowe pracowników, 1940-1943, sygn. 694-715, księgi wypłat, 1927-1945, sygn. 716-901; dopływy do zespołu, 1859-1945, sygn. 902-9988 – obligacje, kapitał akcyjny, zebrania akcjonariuszy, pensje Zarządu, sprawy majątkowe, kosztorysy budynków, sprawozdania z działalności przedsiębiorstwa, statystyka produkcji i maszyn, sprawy osobiste rodziny Geyerów, korespondencja z Inspekcją Fabryczną, klub sportowy, ubezpieczenia, rekwizycje w czasie I wojny światowej, akta personalne.

Założyciel fabryki Ludwik Geyer (1805-1869) z pochodzenia Saksończyk, przybył do Łodzi w 1828 r. Podobnie jak wielu innych osiedlających się tkaczy, otrzymał w wieczystą dzierżawę działkę przy ul. Piotrkowskiej, na której zbudował fabrykę. W 1839 r. uruchomił przędzalnię mechaniczną, w której pracowało ponad 7,5 tysiąca wrzecion, poruszanych siłą pierwszej w Łodzi maszyny parowej o mocy 60 KM. Niespłacone kredyty oraz braki w dostawach bawełny spowodowały, w połowie XIX wieku powolny upadek przedsiębiorstwa, które zostało zamknięte w 1862 r. W latach 1867-1878 budynki wynajęto innym przemysłowcom: Bernardowi Ginsbergowi, Gustawowi Geyerowi oraz Szaji Rosenblattowi. Po wygaśnięciu umowy wynajmu, fabryka powoli zaczęła podnosić się z upadku. Spadkobiercy Geyera wykorzystali koniunkturę. W 1881 r. założyli spółkę, która przejęła prowadzenie rodzinnej firmy, przekształconej 27.03.1886 r. w Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych Ludwika Geyera. Wyemitowane akcje ozdobione zostały wizerunkami budynków należących do zakładów, położonych w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej. Dobrze zarządzane przedsiębiorstwo rozbudowywało się, okres prosperity przerwał wybuch I wojny światowej. Zakłady zostały zamknięte, a władze okupacyjne zarekwirowały nowoczesne maszyny, surową bawełnę oraz tkaniny. Spowodowało to, że po wojnie fabryka nie osiągnęła poziomu produkcji sprzed 1914 r. Kryzys ekonomiczny w 1929 r. doprowadził ją, podobnie jak wiele innych przedsiębiorstw, na skraj upadłości, którą ostatecznie ogłoszono w 1934 r. Z nakazu syndyka produkcji jednak nie zaprzestano. Fabryka ponownie zaczęła przynosić zyski w 1938 r., podniesiono upadłość, przywrócono też jej kierowanie rodzinie założyciela. Dnia 12.12.1939 r. Gestapo rozstrzelało Roberta Geyera, zakłady zostały przejęte przez zarząd komisaryczny. Po 1945 r. zostały upaństwowione. Weszły w skład Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. F. Dzierżyńskiego (późniejszego Eskimo). W latach dziewięćdziesiątych uległy likwidacji, a budynki zostały wystawione na sprzedaż. Od 1958 r. do chwili obecnej, w najstarszej części przedsiębiorstwa tzw. Białej Fabryce Geyera mieści się Centralne Muzeum Włókiennictwa.