Na zawartość zespołu składają się akta wytworzone w wyniku: działalności kancelarii gminy Bratoszewice (w okresie przynależności do niej Głowna jako osady w l. 1870 - 1924) oraz własnej - kancelarii miasta Głowna z l. 1925 - 1947. Pozostałość aktowa podzielona została na dwie serie: 1. Zarząd Miejski w G łownie i 2. Stadtverwaltung Glowno. W obrębie pierwszej serii znajdują się m. in. Akta obowiązkowych dostaw zboża, trzody chlewnej i mleka, przydziały żywności, rekwizycje metali kolorowych, dzwonów, surowców przemysłowych, uprzęży; wykazy strat wojennych, grobownictwo wojenne, reewakuacja uciekinierów itp.- z lat 1915 - 1918; sygn. 1 - 14; księgi kasowe, księgi biercze podatków miejskich, księgi świadczeń w naturze, księgi dochodów i wydatków budżetowych, roczne sprawozdania finansowe, dzienniki główna itp. - z lat 1917 - 1939 sygn. 15 - 47; księgi ludności stałej Głowna założone z lat 1903 - 1931 r. wraz ze skorowidzem, rejestry mieszkańców m. Głowna z l. 1932 - 1939 wraz ze skorowidzem, księgi kontroli ruchu ludności (przybywającej i opuszczającej miasto) z l. 1932 - 1947 sygn. 48 - 66; podania o wydanie dowodów osobistych z l. 1933 - 1938 sygn. 67 - 77. W serii drugiej znajdują się m. in.: księgi biercze podatków miejskich, księgi sum przychodnich, księgi biercze danin i świadczeń w naturze, księgi kasowe, roczne sprawozdania finansowe itp. - z lat 1939 1945 sygn. 78 - 111; wykazy i opis nieruchomości z lat 1939 - 1945 sygn. 112 - 136; deklaracje w sprawie uzyskania kart rejestracyjnych przedsiębiorstw z lat 1944 - 1945 sygn. 137 - 139 i protokoły posiedzeń Zarządu Miejskiego Rady Opiekuńczej w Głownie z lat 1941- 1944.

Pierwsza wzmianka o Głownie pojawia się w przekazach źródłowych z lat 30-tych XIV w. W 1427 r. staraniem Jakuba Głowińskiego, podczaszego sochaczewskiego, książe Ziemowit Mazowiecki nadał Głownu prawa miejskie. Kolejnymi właścicielami tego miasta byli: Łukowscy, Ciecierscy i Czarneccy. Największy rozkwit gospodarczy i demograficzny miasta przypada na XVI i pierwszą połowę XVII w. Potop szwedzki i późniejsza, z 1710 r., zaraza spowodowały upadek miasta. Dopiero w okresie zaborów następował jego powolny rozwój. W 1870 r. w wyniku ukazu carskiego z 1VI 1869 r. Głowno, podobnie jak wiele innych miast Królestwa Polskiego, z powodu małej liczby mieszkańców, poziomu rozwoju gospodarczego i niedostatecznych dochodów, pozbawiono praw miejskich. Jako osadę włączono go do gminy wiejskiej Bratoszewice w powiecie brzezińskim, guberni piotrkowskiej. Ta przynależność administracyjna przetrwała do 1914 r. W 1915 r., po zajęciu ziem Królestwa Polskiego przez państwa centralne, jego obszar podzielony został na dwie strefy okupacyjne niemiecką i austro-węgierską. Gmina Bratoszewice znalazła na terenach zajętych przez wojska niemieckie, z których utworzono Generał – Gubernatorstwo Warszawskie. W wyniku wprowadzonego na tym obszarze nowego podziału administracyjnego (likwidacja byłych carskich guberni i zmniejszenie liczby powiatów) gmina Bratoszewice i wchodząca w jej skład osada Głowno znalazły się na terenie powiatu łódzkiego, powiększonego o powiaty: łaski i brzeziński. W rok po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, ustawa tymczasowa z 2 sierpnia 1919 r. o organizacji władz administracji II instancji powołała do życia województwo łódzkie. W jego skład wszedł m.in. powiat brzeziński, z przynależną do niego gminą Bratoszeszewice i wchodząca w jej skład osadą Głowno. Osadzie tej pięć lat później, 15 stycznia 1925 r. na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 8 stycznia 1925 r. przywrócono prawa miejskie. Zmiany w przynależności administracyjno – terytorialnej Głowna nastąpiły w okresie okupacji hitlerowskiej. Z dniem 9 listopada 1939 r. w wyniku podziału województwa łódzkiego, jego część zachodnia wraz z Łodzią wcielona została do III Rzeszy – Okręgu Rzeszy Poznań, przemianowanego 29 stycznia 1940 r. na Okręg Rzeszy Kraj Warty, część wschodnia zaś włączona została do Generalnego Gubernatorstwa (GG). W wyniku tego podziału część wschodnia powiatu brzezińskiego wraz z Głownem znalazła się w granicach powiatu łowickiego, wchodzącego w skład dystryktu warszawskiego. Po wyzwoleniu ziem województwa łódzkiego w styczniu 1945 r., Głowno pozostało w granicach powiatu łowickiego w województwie łódzkim. W latach 1924-1933 organami samorządu miejskiego Głowna były: Rada Miejska oraz Magistrat, natomiast w latach 1933-1939 - Rada Miejska oraz Zarząd Miejski. W okresie II wojny światowej samorząd miejski uległ likwidacji. Burmistrz stał się faktycznie funkcjonariuszem niemieckiej administracji państwowej. Władze miejskie znalazły się pod całkowitą kontrolą starosty powiatowego w Łowiczu (Kreishauptmanna). Po wyzwoleniu miasta w styczniu 1945 r. organizacja władz miejskich została oparta na nowych zasadach, w myśl których Miejska Rada Narodowa stanowiła organ uchwałodawczy samorządu miejskiego, zaś Zarząd Miejski, wybierany przez MRN, organ zarządzający i wykonawczy. [Julian Baranowski]