Zachowane w zespole materiały archiwalne zostały podzielone na trzy serie i mają następujący układ: 1. Wykazy nieruchomości należących do słupskich szpitali - sygn. 1-2, 2 j.a. z lat 1530-1846. Zachowany materiał dotyczy administrowania mieniem w postaci młynów, gruntów i budynków. W tym zbiorze uwagę zwraca kompletna dokumentacja związana z wizytacją szpitali w 1590 roku. 2. Pomoc potrzebującym świadczona poprzez lazaret- sygn. 3-5, 3 j.a. z lat 1635-1636, 1648-1649 i 1737-1748. Akta zawierają informacje dotyczące udzielania pomocy potrzebującym w słupskim lazarecie. Badacz znajdzie w nich także spisy osób objętych wsparciem. 3. Roczne rejestry dochodów i rozchodów słupskich szpitali - sygn. 6-157, 152 j.a. z lat 1531-1814. Jednostki archiwalne zawierają rejestry informujące o dochodach i rozchodach finansowych szpitali. Odszukamy w nich spisy osób płacących daniny na rzecz szpitali (dzierżawcy gospodarstw rolnych, łąk i pastwisk z okolicznych miejscowości oraz obywatele miasta), darowizny i legaty na rzecz szpitali, opłaty za ich wynajem i dzierżawę nieruchomości szpitalnych oraz wysokość ufundowanych stypendiów. Wśród wydatków znajdziemy koszty utrzymania budynków szpitalnych (remontów), honoraria zatrudnianych dorywczo rzemieślników. Akta zawierają także dane o kosztach zakupu żywności, piwa, opału i pochówków pensjonariuszy.

Zabudowania szpitali Św. Ducha i Św. Jerzego powstały poza murami miasta wkrótce po jego relokacji. Były położone na zachodnim przedmieściu, tuż przy strategicznej drodze prowadzącej do Szczecina. Za okopami zlokalizowano ryglowe zabudowania przytułku Świętego Ducha, ufundowanego w 1310 roku. Po drugiej stronie drogi istniał przytułek świętego Jerzego, który początkowo był zajazdem dla podróżnych. Po raz pierwszy wspomniano o nim w piśmie Rady do władz zakonu krzyżackiego z 1460. W 1492 roku wzmiankowany obiekt był już szpitalem, przed którym wzniesiono murowaną, ośmioboczną centralną kaplicę. Oprócz wymienionych istniał do około 1534 roku także szpital pod wezwaniem św. Gertrudy, którego dokładna lokalizacja nie jest jednak znana. W 1897 roku władze miejskie zdecydowały o likwidacji obu miejskich przytułków i wyburzeniu ich zabudowań. W ogrodzie szpitala Św. Ducha usytuowano nowy ratusz, a szpital Św. Jerzego ustąpił miejsca zabudowie mieszkaniowej. Pieniądze ze sprzedaży terenów przeznaczono na powstały w latach 1901-1902 nowy trójskrzydłowy budynek przy Amtstrasse 30 (obecnie ul. Kopernika), który służył szpitalom do 1945 roku. Szpitale Św. Ducha i Św. Jerzego służyły dla ubogich mieszczan. Ich lokalizacja za murami miejskimi miała zmniejszyć niebezpieczeństwo zarazy. Opiekę nad nimi sprawowało probostwo przy żeńskim zakonie norbertanek. W okresie reformacji zarząd przejęła rada miejska poprzez mianowanych przez burmistrza prowizorów. Od XIX stulecia administrowaniem szpitalami zajmowało się kuratorium, w skład którego wchodził burmistrz, radni oraz pastor parafii mariackiej. Dochody na działalność czerpały z darowizn książęcych i dotacji miejskich, datków od bogatych mieszczan, administrowania nieruchomościami należących do ich majątków (od XVII wieku szpitale były zwolnione od płacenia podatków miejskich).