Cech Kołodzieji - statut, protokoły obrad, rejestr majstrów, czeladzi i uczniów; Cech Kowali - statut, protokóły obrad, uchwały, rejestr majstrów i uczniów, dochody i wydatki; Cech Rzeźników - statut, książka czeladników konturzu rzeźniczego; Cech Stolarzy - statut, księga czeladników i majstrów; Cech Szewców - książka zapisów uczniów, przychody i wydatki.

Cech - w XIII-XVIII w. organizacja jednocząca przymusowo rzemieślników jednej lub kilku pokrewnych specjalności i zapewniająca swym członkom wyłączne prawo produkcji w mieście, niekiedy także w określonym promieniu poza miastem. Pierwsza wzmianka o Jeżowie pochodzi z 1138 r. - wówczas właścicielami wioski stali się benedyktyni z Lubinia. Jako przyklasztorna osada Jeżów otrzymał prawa miejskie w 1334 r., tracąc je w 1870. Przez wiele lat życie w Jeżowie skupiało się wokół klasztoru: przyjeżdżali do niego liczni goście, odbywały się zjazdy, klasztor ożywiał handel i lokalną gospodarkę. W Jeżowie istniały wówczas cechy: kołodziejów, kowali, rzeźników, szewców, stolarzy i krawców. W okresie II Rzeczpospolitej w Jeżowie działały cechy: kołodziei, kowali, rzeźników, stolarzy, szewców.