Księga ludności stałej z lat 1872-1912 (sygn. 1), książka kasowa Zarządu Miejskiego z lat 1933-1934 (sygn. 2), dokumentacja techniczna z lat 1929-1939 (sygn. 3-23), rejestry mieszkańców z lat 1932-1941 (sygn. 24-28), karty meldunkowe z lat 1943-1944 (sygn. 29-47).

Stryków uzyskał prawa miejskie w 1394 roku z rąk Władysława Jagiełły na prośbę Deresława - podskarbiego łęczyckiego i ówczesnego dziedzica tamtejszych dóbr. W średniowieczu Stryków leżał przy drodze ze Zgierza do Łowicza łączącej Mazowsze z Wielkopolską i Śląskiem. Miasto z rzemieślnikami stanowiło lokalny ośrodek handlu i rzemiosła, było też ośrodkiem dóbr szlacheckich. Po najeździe szwedzkim w XVII w. miasto podupadło i zaczęło się odradzać dopiero pod koniec XVIII w. dzęki Feliksowi Czarneckiemu, który próbował ze Strykowa uczynić ośrodek produkcji tekstylnej. Mimo sprowadzenia handlarzy wełną oraz sukienników Stryków pozostawał ciągle miastem o charakterze rzemieślniczo - rolniczym i w 1870 r. utracił prawa miejskie i włączony został do gminy Dobra. W 1902 r. Stryków uzyskał połączenie kolejowe z Łodzią i Warszawą. Również na początku XX w. stał się dużym ośrodkiem mariawitów. Dzięki ponownemu rozwojowi rzemiosła, zwłaszcza krawiectwa, szewstwa i garbarstwa w 1923 r. Stryków odzyskał prawa miejskie. W trakcie II wojny światowej miasto straciło 45% ludności - głównie Żydów - wymordowanych przez Niemców, oraz osiadłych w Strykowie Niemców, którzy opuścili miasto wraz z odwrotem okupantów. Od 1867 r. miasto Stryków wchodziło w skład powiatu brzezińskiego guberni piotrkowskiej. Po odzyskaniu niepodległości Stryków nadal znajdował się w powiecie brzezińskim, który wchodził w skład województwa łódzkiego. W okresie II wojny światowej Stryków położony był na terytorium III Rzeszy w rejencji kalisko - łódzkiej. W okresie Polski Ludowej miasto Stryków weszło w skład powiatu brzezińskiego i województwa łódzkiego. Organizacja władz miejskich Strykowa podlegała licznym przekształceniom. Ukaz cara Aleksandra II z 24 maja 1861 r. podzielił zarząd miejski na uchwałodawczy - Radę Miejską i wykonawczy - Magistrat. Zadaniem Rady Miejskiej były: uchwalanie budżetu i czuwanie nad jego wykonaniem, podejmowanie uchwał dotyczących transakcji nieruchomościami, przyjmowanie legatów, zaciąganie pożyczek oraz kontrola Magistratu. W okresie międzywojennym radnych Rady Miejskiej wybierano w tajnym głosowaniu. Władzę wykonawczą w dalszym ciągu sprawował Magistrat. Ustawa z 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego wprowadziła zmiany w samorządzie miejskim. Zgodnie z tą ustawą organem uchwałodawczym i kontrolującym była Rada Miejska, którą wybierano w wyborach powszechnych na 5 letnią kadencję. Na czele miasta stał burmistrz. Rada powoływała zarząd i kontrolowała jego działalność. Burmistrz przewodził obradom Magistratu i Rady. Ponadto do jego zadań należały kontrola biur oraz przedsiębiorstw miejskich i reprezentowanie miasta na zewnątrz. Zarząd Miasta z kolei przygotowywał wszystkie sprawy uchwalane następnie przez Radę Miejską. Zarząd ustalał plan budżetu, własny regulamin przedsiębiorstw miejskich, decydował o zaciągnięciu pożyczek, ustalał opłaty za korzystanie z zakładów i przedsiębiorstw, rozpatrywał oferty przetargu, oddawał w dzierżawę nieruchomości. W okresie II wojny światowej miastem zarządzał komisarz wyznaczony przez władze niemieckie.