Roczne księgi metrykalne wspólnie dla akt urodzeń, małżeństw i zgonów; dowody do akt małżeństw.

Przymus rejestracji narodzeń, ślubów i zgonów wprowadził w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona obowiązujący na mocy artykułu 69 Konstytucji z 1807 roku. Dekret Fryderyka Augusta z 27 I 1808 roku (obowiązujący od 1 V 1808r.) wprowadził urzędy i akta stanu cywilnego, w których miano dokonywać rejestracji. Księgi stanu cywilnego wspólnie dla wszystkich wyznań prowadzić mieli urzędnicy świeccy, lecz z braku fachowych kadr, zadania te przejęli faktycznie duchowni. Nakazano im jednak spisywać najpierw akt cywilny, a dopiero potem dopełnić obrządek religijny. Ślubów cywilnych i rozwodów udzielali natomiast prezydenci i burmistrzowie. Księgi prowadzone były w dwóch egzemplarzach, z których jeden był przekazywany wraz z dowodami do akt małżeństw (inaczej allegatami, aneksami) do archiwum właściwego sądu pokoju, a drugi po sprawdzeniu w tymże sądzie, zwracany był urzędnikowi (duchownemu) prowadzącemu urząd stanu cywilnego. W Królestwie Polskim w 1825 r. na mocy kodeksu cywilnego dla Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego złączono z metrykami kościelnymi. Księża musieli odwrotnie niż jeszcze parę lat temu - najpierw wypełnić obowiązek religijny, a dopiero potem spisać akt cywilny. Proboszcz parafii pełnił zarazem obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Akta małżeństwa dla wyznań chrześcijańskich spisywano po dokonaniu obrzędu religijnego w obecności dwóch świadków. Do spisywania akt stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich, postanowieniem księcia namiestnika z 3 XI 1825 roku, wyznaczono burmistrzów lub ich zastępców. Akty małżeństwa dla wyznań chrześcijańskich spisywano po dokonaniu obrzędu religijnego, ale już w urzędzie stanu cywilnego, dokąd udawali się nowożeńcy ze świadkami i z duchownym swej konfesji (rabinem lub imamem). Sprawy o rozwód lub separację przeprowadzali prokuratorzy królescy. Nadzór nad księgami pełnił dziekan danego dekanatu, choć miały w nie wgląd także władze sądowe. W Białej rolę urzędnika stanu cywilnego pełnił proboszcz ksiądz Ignacy Grabowski. Wpisów dokonywano w księgach otrzymanych z Sądu Pokoju w Rawie. Księgi zawierają ponumerowane i ostemplowane karty ("SPPR"). Akta prowadzono w układzie rocznym, dokonując wpisów kolejno w obrębie serii (urodzenia, małżeństwa i zgony). Na ostatniej stronie figurują adnotacje o prawidłowych wpisach i liczbie zapisanych kart. Ilość kart w księgach wydanych dla sporządzenia wpisów w 1824 roku okazała się niewystarczająca, urzędnik stanu cywilnego zmuszony był doszyć do niej kilkanaście kart, nie posiadają one jednak już stempli sądu rawskiego. Księgi do 1812 roku nie posiadają skorowidzów. W pozostałych skorowidze umieszczone są na końcu ksiąg, z wyjątkiem pozycji z roku 1824, w której zachowany jest jedynie skorowidz do akt urodzeń umieszczony bezpośrednio po tej serii wpisów, pozostałych skorowidzów nie sporządzono prawdopodobnie z braku miejsca. Księgom ani w parafii, ani w archiwum sądowym nie nadawano sygnatur. Po uporządkowaniu w APTM otrzymały sygnaturę ciągłą od 1 do 21.

zdigitalizowano