Roczne księgi metrykalne wspólne dla akt urodzeń, małżeństw i zgonów, dowody do akt małżeństw.

Obowiązek rejestracji narodzeń, ślubów i zgonów wprowadził w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona obowiązujący na mocy artykułu 69 Konstytucji z 1807 roku. Dekret Fryderyka Augusta z 27 I 1808 roku (obowiązujący od 1 V 1808 r.) wprowadził urzędy i akta stanu cywilnego, w których miano dokonywać rejestracji. Księgi stanu cywilnego wspólnie dla wszystkich wyznań prowadzić mieli urzędnicy świeccy, lecz z braku fachowych kadr, zadania te przejęli faktycznie duchowni. Nakazano im jednak spisywać najpierw akt cywilny, a dopiero potem dopełnić obrządek religijny. Ślubów cywilnych i rozwodów w miastach udzielali prezydenci i burmistrzowie, natomiast w gminach ślubu udzielali duchowni (proboszczowie) pełniący obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Księgi prowadzone były w dwóch egzemplarzach, z których jeden był przekazywany wraz z dowodami do akt małżeństw (inaczej allegatami, aneksami) do archiwum właściwego sądu pokoju, a drugi po sprawdzeniu w tymże sądzie, zwracany był urzędnikowi (duchownemu) prowadzącemu urząd stanu cywilnego. Odrębne prowadzenie w Królestwie Polskim akt stanu cywilnego i akt metrykalnych zakończono po powierzeniu proboszzom w roku 1825 oficjalnie funkcji urzędnika stanu cywilnego. W Regnowie rolę urzędnika stanu cywilnego od 1809 do 1825 roku pełnił proboszcz ksiądz Jan Antoni Buczyński, a od grudnia 1825 roku administrator ksiądz Paweł Rogulski. Wpisów dokonywano w księgach otrzymanych z Sądu Pokoju w Rawie. Księgi zawierają ponumerowane i ostemplowane karty ("SPPR"). Akta prowadzono w układzie rocznym, dokonując wpisów kolejno w obrębie serii (urodzenia, małżeństwa i zgony). W latach 1811, 1812, 1818, 11819, 1823-1825 przed aktami ślubów zapisywano zapowiedzi. Na ostatniej stronie figurują adnotacje sądu o prawidłowych wpisach i liczbie zapisanych kart. W księgach z lat 1823 i 1825 stosowano pieczęć okrągłą tuszową z herbem Królestwa Polskiego z napisem w otoku: Królestwo Polskie Sąd Pokoju Powiatu Rawskiego. Skorowidze zachowane są tylko z lat 1812-1815, 1825, znajdują się na końcu księgi w układzie alfabetycznym według nazwisk. Większość ksiąg ma zastępcze obwoluty oraz wyrwane strony, co może być przyczyną braku skorowidzów w pozostałych księgach. Księgom ani w parafii, ani w archiwum sądowym nie nadawano sygnatur. Po uporządkowaniu w APTM otrzymały sygnaturę ciągłą od 1 do 18.

zdigitalizowano