Roczne księgi metrykalne wspólne dla akt urodzeń, małżeństw i zgonów.

Przymus rejestracji narodzeń, ślubów i zgonów wprowadził w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona obowiązujący na mocy artykułu 69 Konstytucji z 1807 roku. Dekret Fryderyka Augusta z 27 I 1808 roku (obowiązujący od 1 V 1808 r.) wprowadził urzędy i akta stanu cywilnego, w których miano dokonywać rejestracji. Księgi stanu cywilnego wspólnie dla wszystkich wyznań prowadzić mieli urzędnicy świeccy, lecz z braku fachowych kadr, zadania te przejęli faktycznie duchowni. Nakazano im jednak spisywać najpierw akt cywilny, a dopiero potem dopełnić obrządek religijny. Ślubów cywilnych i rozwodów udzielali natomiast prezydenci i burmistrzowie. Księgi prowadzone były w dwóch egzemplarzach, z których jeden był przekazywany wraz z dowodami do akt małżeństw (inaczej allegatami, aneksami) do archiwum właściwego sądu pokoju, a drugi po sprawdzeniu w tymże sądzie, zwracany był urzędnikowi (duchownemu) prowadzącemu urząd stanu cywilnego. W Królestwie Polskim w 1825 r. na mocy kodeksu cywilnego dla Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego złączono z metrykami kościelnymi. Księża musieli odwrotnie niż jeszcze parę lat temu - najpierw wypełnić obowiązek religijny, a dopiero potem spisać akt cywilny. Proboszcz parafii pełnił zarazem obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Akty małżeństwa dla wyznań chrześcijańskich spisywano po dokonaniu obrzędu religijnego w obecności dwóch świadków. Do spisywania akt stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich, postanowieniem księcia namiestnika z 3 XI 1825 roku, wyznaczono burmistrzów lub ich zastępców. Akty małżeństwa należało spisywać po dokonaniu obrzędu religijnego, ale już w urzędzie stanu cywilnego, dokąd udawali się nowożeńcy ze świadkami i z duchownymi swej konfesji (rabinem lub imamem). Sprawy o rozwód lub separację przeprowadzali prokuratorzy królescy. Nadzór nad księgami pełnił dziekan danego dekanatu, choć miały w nie wgląd także władze sądowe. W Brzezinach rolę urzędnika stanu cywilnego pełnili proboszczowie w Latach: -1808-1815 ksiądz Józef Wokacki, - 1816-1817 ksiądz Feliks Woyciechowski, - 1818-1823 ksiądz Ignacy Miśtakiewicz, - 1824-1825 ksiądz Szymon Ratyński. Wpisów dokonywano w księgach otrzymanych z Sądu Pokoju w Rawie. Księgi zawierają ponumerowane i ostemplowane karty ("S.Pok.P.Brzez"). Akta prowadzono w układzie rocznym, dokonując wpisów kolejno w obrębie serii (urodzenia, małżeństwa i zgony), wyjątek stanowią księgi z 1808-1809 roku prowadzone od 1 maja 1808 do 31 XII 1809 roku. Na ostatniej stronie figurują adnotacje o prawidłowych wpisach i liczbie zapisanych kart. Dowody do akt małżeństw nie zachowały się. Natomiast przy protokółach rewizji, na marginesie umieszczona jest adnotacja o liczbie kart w aneksach. Skorowidze z lat 1808 do 1814 sporządzane były w późniejszym okresie niż akta o czym świadczą: mniejszy format papieru, inne pismo oraz w kilku księgach na końcu skorowidza jest adnotacja o sporządzeniu go w 1864 roku. Zachowują kolejność sporządzonych aktów i znajdują się na końcu księgi. W księdze z 1815 roku nie sporządzono skorowidza (prawdopodobnie z uwagi na brak miejsc, do księgi doszyto część kart dla potrzeb sporządzonych aktów metrykalnych). Od roku 1816 do 1825 skorowidze są oryginalne spisane przez proboszcza. Skorowidze z lat 1819 do 1824, umieszczone po seriach wpisów (urodzeń, małżeństw i zgonów), prowadzone są alfabetycznie według pierwszych liter nazwisk. Księgom ani w parafii, ani w archiwum sądowym nie nadawano sygnatur. Po uporządkowaniu w APTM otrzymały sygnaturę ciągłą od 1 do 18.

zdigitalizowano