1. księgi urodzeń z lat 1874-1919 2. księgi małżeństw z lat 1874-1939 3. księgi zgonów z lat 1874-1939

Urzędy stanu cywilnego (Standesamts) zostały utworzone w Prusach na podstawie ustawy z 9.03.1874 r. Ich powstanie było wynikiem tzw. Kulturkampfu, czyli walki rządu z kościołem katolickim o kulturę. Zadaniem nowopowołanego urzędu była państwowa rejestracja ruchu naturalnego ludności, a więc: urodzeń, zgonów i ślubów. W większości urzędy te rozpoczęły działalność 1.10.1874 r. Teren, który obejmował swym zasięgiem urząd stanu cywilnego nosił nazwę: Obwód Urzędu Stanu Cywilnego (Standesamtsbezirk). Tworzenie obwodów urzędów oraz ich obsadzanie urzędnikami , należało do kompetencji wyższych władz administracyjnych. W gminach wiejskich kierowników USC mianowali landraci, w miastach prezesi rejencji. Duchowni nie mogli pełnić obowiązków urzędników stanu cywilnego. Urzędy stanu cywilnego zostały zobowiązane do prowadzenia ksiąg w trzech seriach: urodzeń, małżeństw i zgonów. Każda z ksiąg była sporządzana w dwóch egzemplarzach: pierwopis (Haupt-Register) i wtóropis (Neben-Register). Ten ostatni, po zakończeniu wpisów, przekazywano na przechowanie do właściwego sądu obwodowego (Amtsgericht). Urzędy działały w ten sposób do maja 1945 r. Z zasady każda gmina tworzyła obwód urzędu stanu cywilnego, a burmistrz, wójt lub ich zastępcy wykonywali obowiązki urzędników stanu cywilnego. Stosownie do obowiązujących przepisów o księgach stanu cywilnego księgi te przechowywane są w USC przez 100 lat, a następnie sukcesywnie przekazywane są do archiwum państwowego.