Księgi urodzeń, małżeństw i zgonów

Na mocy postanowienia Kodeksu Napoleona wprowadzone na ziemiach polskich w 1808 r. jako Kodeks Cywilny Księstwa Warszawskiego i obowiązującego na obszarze województw centralnych w zakresie niektórych działów prawa cywilnego aż do roku 1946. uregulowano sprawę bardziej dokładnego sporządzania ksiąg metrykalnych. Poszczególne działy Kodeksu zawierały szczegółowe postanowienia odnośnie sporządzania aktów urodzenia, małżeństwa, zgonów oraz przepisy o sprostowanie wymienionych wyżej aktów a w szczególności przepisy o zmianie nazwiska. Artykuł 34 wspomnianego Kodeksu zalecał aby „akta stanu cywilnego wyrażały rok, dzień, godzinę ich przejęcia – akta urodzenia- wiek, stan i miejsce zamieszkania wszystkich osób, które są w nich wzmiankowane”. Odrębne przepisy regulował sposób i formę sporządzania aktów urodzin. Zawierały one między innymi następujące informacje: dzień, godzinę, miejsce urodzenia, płeć dziecka, imiona mu nadane oraz imiona i nazwiska, miejsce zamieszkania oraz „stan życia” rodziców, świadków. W myśl zaleceń przepisów akt niniejszy powinien być sporządzony przez urzędnika stanu cywilnego w okresie 3 dni od chwili urodzenia dziecka. W opisowych aktach małżeństw urzędnik stanu cywilnego zobowiązany był zamieścić następujące informacje: imiona i nazwiska oraz wiek, „stan życia”, miejsce urodzenia i zamieszkania małżonków, uwzględnienie faktu czy są małoletni czy pełnoletni, imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania ojców i matek, zezwolenie rodziców na zawarcie związku małżeńskiego, uwzględnienie ewentualnego sprzeciwu którejkolwiek strony, oświadczenie stron iż się „biorą” za małżonków, imiona, nazwiska, wiek, „stan życia” i miejsce zamieszkania świadków oraz oświadczenia czy są oni krewni lub powinowatymi małżonków oraz w jakim stopniu i z której strony. Przepisy zawarte w Kodeksie Napoleona w kategoryczny sposób zabraniały pochowania zmarłego bez zezwolenia wydanego bezpłatnie przez urzędnika stanu cywilnego. Akt zgonu spisywał on zgodnie z zeznaniami dwóch świadków i zamieszczał w nim informacje zawierające imię i nazwisko, wiek, stan życia zawód i miejsce zamieszkania zmarłej osoby i świadków. Przepisy władz carskich odnośnie sporządzania i prowadzenia ksiąg metrykalnych w zasadzie oprócz niewielkich zmian zgodne były w zasadniczych kwestiach z przepisami Kodeksu Napoleona .W odróżnieniu do Kodeksu Napoleona władze rosyjskie odrębnym aktem prawnym uregulowały sprawę opracowania akt metrykalnych dla tzw. dozorów bożniczych. Mowa tu o treści art. 93 I Księgi Kodeksu Cywilnego oraz o treści postanowienia Namiestnika Królewskiego z dnia 3 listopada 1825 roku. Księgi stanu cywilnego w omawianym okresie spisywane były w języku polskim. Dopiero po upadku powstania styczniowego a dokładnie od 1867 roku sporządzano je w języku rosyjskim.

zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-79