Zbiór zawiera wycinki prasowe, korespondencję redakcyjną, recenzje, druki ulotne, afisze, fotografie, pocztówki, reprodukcje, rysunki. Kartografika dotyczące rozwoju urbanistycznego Warszawy, zabytków, życia artystycznego, kościołów, cechów, obyczajów, prasy, przemysłu, komunikacji, oświaty, opieki społecznej, służby zdrowia, spółdzielczości, mniejszości narodowych, wojska, usług. W zbiorze bardzo liczne są materiały fotograficzne dotyczące znanych osobistości warszawskiego świata politycznego, kulturalnego oraz rodziny Korotyńskich.

Zbiór varsavianów - określonych mianem "Zbioru Korotyńskich" stanowi rezultat pasji zbierackiej, mrówczej pracy i umiłowania Warszawy 3-ch braci - dziennikarzy i literatów - Władysława, Ludwika i Brunona-Wincentego Korotyńskich, synów Wincentego Borotyńskiego /1831-1891/ publicysty, pisarza, edytora, od 1860 związanego z „Gazetą Warszawską", współpracownika „Wieńca", „Tygodnika Ilustrowanego". Ludwik Stanisław Korotyński /1860-1919/, literat i dziennikarz urodzony w Wilnie. W 1866 przeniósł się do Warszawy. Po ukończeniu studiów na Wydziale Historyczna-Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego i powrocie z zagranicy /1890/ poświęcił się pracy dziennikarskiej. Był współpracownikiem „Gazety Warszawskiej" i „Tygodnika Powszechnego" a od 1899 współredaktorem „Wisły" Jana Karłowicza, wchodził w skład redakcji „Tygodnika Ilustrowanego” i „Kuriera Warszawskiego". Współpracował z wydawnictwami encyklopedycznymi. Ogłaszał w czasopismach artykuły i szkice z zakresu historii literatury, krytyki literackiej, językoznawstwa i etnografii. Władysław Rajnold Korotyński /1866-1924/. Ukończył gimnazjum w Warszawie. Wciągnięty do dziennikarki przez ojca pracował w "Gazecie Warszawskiej" /1884-1892/, był następnie współredaktorem "Tygodnika Ilustrowanego", redaktorem "Kuriera Codziennego", współpracował z "Wielką Encyklopedią Powszechną" i "Słownikiem Geograficznym", pisywał w "Wędrowcu", "Ekonomiście" i wielu innych. Od 1897 w „Kurierze Warszawskim" ogłaszał jako Ładzisław Borzywojowicz „Obrazki staropolskie z raptularza". Od maja 1899 do października 1903 r. był redaktorom naczelnym „Kariera Warszawskiego". Pisał podręczniki, prace biograficzne. Podejmował taż krytyczne edycje tekstów literackich. Najwięcej czasu poświęcał historii Warszawy, gromadząc wyspecjalizowany księgozbiór, wypisy archiwalne i dokumenty, które następnie weszły w skład omawianego zbioru. M.in. nabył zbiory po Sobieszczańskim. Ze względu na erudycję, pedanterią i umiejętność rekonstrukcji rozwoju przestrzennego miasta był najwybitniejszym w tych czasach znawcą historii Warszawy. Był autorem klasycznego stadium „Jak i z czego wielka Warszawa powstała", komentarza do redakcji „Gościńca" A. Jarzębskiego. Pozostawił niemal przygotowane do druku nowe wydanie „Estetyki m. st. Warszawy" A. Magiera oraz praca o Syrokomli. Bramo Wincenty Korotyński /1873-1948/, ur. w Warszawie. Otrzymał tylko domowe wykształcenie. Po śmierci ojca w 1891 rozpoczął pracę zarobkową, początkowo w Bibliotece Krasińskich, potem w redakcji „Przewodnika Katolickiego". Od 1904 r. na stałe związał się z „Kurierem Warszawskim", początkowo jako długoletni redaktor Wydania porannego a następnie działu krajowego. Zamieszczał artykuły w „Bluszczu", „Gazecie Warszawskiej", „Kronice Rodzinnej", „Ateneum" i innych. W 1924 r. odziedziczył po starszym bracie Władysławie zbiór cennych varsavianów, który połączył z własnym księgozbiorem i stale uzupełniał drogą systematycznego gromadzenia wycinków prasowych oraz autografów. Działał w Polskim Czerwonym Krzyżu i Komitecie Kasy Literackiej. Wojna 1939 r. przerwała jago działalność dziennikarską i społeczną. Wywieziony po powstaniu z Warszawy od 1945 zamieszkał w Zabrzu gdzie zmarł 18 maja 1948 r. Pochowany w Warszawie. Ożeniony w 1909 r. z Władysławą Kowalczyk pozostawił 3 dzieci, w tym syna Henryka, dziennikarz.

Zmiana w rozmiarze po lustracji w XII 2003 r.