Skorowidze, repertoria, akta

Instytucja notariatu wzorowana na systemie francuskim została wprowadzona w Księstwie Warszawskim ustawą notarialną z roku 1808. Ustawa określała obowiązki notariuszy jako urzędników publicznych, ustanowionych do przyjmowania aktów i kontraktów, którym strony chciały nadać cechę autentyczności. Organizacja i kompetencje notariatu, oparte na wzorach francuskich przetrwały do r. 1876, czyli wprowadzenia na terenie Królestwa Polskiego ustawy notarialnej dla cesarstwa z roku 1866. Wprowadzono wymóg języka rosyjskiego. Po upływie roku księgi aktowe składane były w archiwum hipotecznym. Wprowadzono tytuł notariuszy przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych oraz notariuszy przy kancelariach hipotecznych sądów pokoju zamiast rejentów okręgowych. Od listopada 1915 roku notariusze zakładali księgi w języku polskim. W roku 1917 Tymczasowa Rada Stanu w przepisach o tymczasowym urządzeniu sądownictwa nakazywała notariuszom urzędowanie na zasadach przepisów tymczasowych. Brak danych o powołaniu i odwołaniu notariusza. Na mocy Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z prawem notarialnym z października 1933 roku Minister Sprawiedliwości mianował i zwalniał notariuszy. Notariusze kancelarie mieli przy wydziałach hipotecznych sądów grodzkich, w związku z tym korzystali z prawa wykonywania czynności notarialnych w aktach lub księgach tych wydziałów. Nadzór nad działalnością notariuszy danego okręgu sprawował prezes sądu okręgowego natomiast nad notariuszami okręgu sądu apelacyjnego nadzór sprawował prezes sądu apelacyjnego. W siedzibie każdego sądu apelacyjnego istniała izba notarialna Jej organami były walne zgromadzenia notariuszy i rada notarialna. Do zadań notariusz należało sporządzanie aktów notarialnych, wydawanie wypisów i odpisów, sporządzanie poświadczeń, doręczanie oświadczeń stronom, spisywanie protokółów, protesty weksli i czeków, przejmowanie na przechowanie dokumentów, pieniędzy i papierów wartościowych. Po upływie pięciu lat lub po ustaniu urzędowania notariusza, wytworzone akta i księgi były przekazywane do archiwum hipotecznego. 1 stycznia 1952 roku weszła w życie ustawa z dnia 25 maja 1951 roku - prawo o notariacie zgodnie z którym powołane zostały Państwowe Biura Notarialne.