1.Dokumenty biograficzne twórców spuścizny - w grupie tej znajdują się przede wszystkim materiały osobiste Koziarów. Świadectwa szkolne, dyplomy ukończenia kursów, dokumenty tożsamości w postaci dowodu osobistego oraz fotografie młodego Jana Koziary jako żołnierza Legionów II Brygady. Pamiętnik Haliny Wojciechowskiej z czasów szkolnych. 2.Materiały rodzinne - materiały dotyczące rodziny twórców zespołu. Przeważają tu fotografie osób prawdopodobnie spokrewnionych z Haliną Koziarą. Ponadto album oraz pamiętnik Marii Ołdakowskiej (matka Haliny Koziary) pochodzący z XIX wieku. 3.Pamiątki - są to głównie materiały związane z postacią marszałka Józefa Piłsudskiego. Większość materiałów tworzą wycinki z prasy oraz pojedyncze pisma specjalistyczne poświęcone śmierci i pogrzebowi marszałka. W teczce nr 5 znajduje się również zbiór fotografii Józefa Piłsudskiego z jego pobytu w uzdrowisku w Druskiennikach. Ponadto w skład serii wchodzą różnego rodzaju broszury jako osobiste pamiątki twórców zbioru.

Jan Koziara urodził się 26.01.1894 roku w Pabianicach. Był synem Józefa i Ludwiki. W latach 1914-1915 Jan Koziara służył w Legionach w II Brygadzie. W 1917 roku rozpoczął naukę w Polskiej Macierzy Szkolnej. Po rocznej edukacji 01 lipca 1918 roku złożył egzamin z Kursu dla nauczycieli i nauczycielek ludowych. Prawdopodobnie po uzyskaniu dyplomu podjął pracę jako referent w Polskiej Macierzy Szkolnej na Krakowskim Przedmieściu. W 1920 roku jeszcze raz włożył mundur II Brygady i jako żołnierz Legionów walczył w Karpatach. Dostał się do niewoli, w której spędził rok. Za zasługi dla ojczyzny otrzymał Krzyż Legionisty oraz Odznakę II Brygady z 1920 r. Następnie został odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (srebrny i złoty) oraz Krzyżem Zasługi. W 1923 roku rozpoczął edukację w Szkole Radiotelegraficznej Y.M.C.A i po półrocznym kursie (16.01-20.10) uzyskał dyplom. Będąc pracownikiem Polskiej Macierzy Szkolnej, poznał swoją żonę Halinę Wojciechowską, z którą miał syna Tadeusza. Wraz z żoną przeniósł się z Warszawy do Pabianic, gdzie rozpoczął pracę w szkole rzemieślniczo - przemysłowej jako kierownik administracji i kasjer. Pracował w niej do wojny. Po napaści Niemiecka Polskę w 1939 roku, działał w lokalnej konspiracji. W 1941 r. za pracę konspiracyjną został aresztowany i osadzony w więzieniu w Łodzi, a w 1942 r. rozstrzelany w Sieradzu. Halina Koziara z domu Wojciechowska urodziła się 25.04.1899 roku w Ciechanowie. Była córką Stefana i Marii z Ołdakowskich Wojciechowskiej. Ojciec pracował w cukrowni w Ciechanowie, a następnie w Towarzystwie Rolniczym w Warszawie. Zmarł w 1908 roku w stolicy. W 1915 Halina Koziara rozpoczęła naukę w 7-mio Klasowej Szkole Żeńskiej Zofii Stiche w Warszawie. W 1918 roku ukończyła kurs i 15 czerwca złożyła egzamin. W 1918 roku podjęła pracę w Polskiej Macierzy Szkolnej i w latach 15.09.1919-27.06.1921 odbyła Kurs Nauk Ekonomicznych i Handlowych Zgromadzenia Kupców m. st. Warszawy. Następnie pracowała w Kółkach Rolniczych (Centrala Związkowa) na ulicy Kopernika i w końcu jako kancelistka w Sądzie Okręgowym Warszawskim na ulicy Miodowej. Po złożeniu egzaminu 10 grudnia 1924 roku uzyskała awans na stanowisko III kategorii w Sądzie Okręgowym w Warszawie. W latach dwudziestych zawarła związek małżeński z Janem Koziarą. W 1927 roku urodziła syna Tadeusza, który skończył Szkołę Główną Służb Zagranicznych. Następnie wraz z rodziną przeprowadziła się z Warszawy do Pabianic. W 1942 roku została wdową. Po śmierci męża rozpoczęła pracę w Pabianicach, a w 1948 roku wraz z synem przeniosła się do Warszawy.