Zespół zawiera materiały cechów: młynarzy, szewców i łączny (statuty)

W ustroju feudalnym cechy obejmowały niemal wszystkie aspekty życia ówczesnego rzemieślnika. Były organizacjami o celach religijnych, politycznych, wojskowych, towarzyskich a przede wszystkim gospodarczych. Jako organizacje producentów przejawiały tendencje jednostronnego popierania wytwórców, nie dysponując swobodą w organizowaniu życia przemysłowego. Statuty cechów musiały być zatwierdzane przez radę miejską a później przez panującego. Do naczelnych zadań cechów należało czuwanie nad jakością, organizacją i techniką pracy oraz zbytem wyprodukowanych towarów. Władzą ustawodawczą i kontrolującą było zebranie ogółu członków cechu. Władza wykonawcza była w ręku starszych cechu. Od roku 1552 każdy cech miał prawo wybierania czterech elektów. Kadencja starszych cechu trwała jeden rok. Związki, które tworzyli rzemieślnicy w wiekach XV - XVIII występowały pod dwoma nazwami: cechów i bractw. Wśród cechów istniejących w tym okresie rozróżniamy cechy zwykłe obejmujące rzemieślników jednego zawodu oraz łączne grupujące rzemieślników pokrewnych specjalności. W XIX wieku obok rzemiosła wkroczyły w życie gospodarcze nowe rodzaje wytwórczości, mianowicie przemysł fabryczny dla którego przywileje i praw cechowe stały się przeszkodą. Władze pruskie wprowadziły udogodnienia dla przemysłu - podatek przemysłowy. Każdy kto go uiszczał mógł uprawiać rzemiosło bez przynależności do cechu, toteż cechy zawiesiły swoja działalność. Ustawa z dnia 29 lutego 1849 roku zniosła wolność uprawiania zawodu i przemysłu. Kolejne zmiany przyniósł rok 1898 w organizacji cechów. Ostatecznie rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 roku wprowadziło obowiązek posiadania kwalifikacji do prowadzenia samoistnego warsztatu rzemieślniczego. Od 15 grudnia 1927 roku cechy znalazły się pod nadzorem Zarządu Miejskiego. Okres 1939-1945 był okresem przerwy w działalności organizacji cechowych. Cechy zaczęły się na nowo organizować w pierwszych latach po drugiej wojnie światowej. [Na podst. wstępu do inwentarza M. Miki]

W zespole zdigitalizowano (skany) 3 j.a. o sygn.: I 1-I 3 (nr 53: 97418-97420)