Zespół
Zawartość:
Zespół zawiera materiały cechów: bednarzy, balwierzy i cyrulików, farbiarzy, garncarzy, garbarzy, kapeluszników, kominiarzy, kowali, krawców, kuśnierzy, miechowników i rękawiczników, młynarzy, murarzy i cieśli, pasamoników, piekarzy, piwowarów, płócienników, postrzygaczy sukna, powroźników, rzeźników, stolarzy, tokarzy, szklarzy, sukienników, szewców, szklarzy, łącznych, kowalski, murarzy i kamieniarzy, fryzjerów i perukarzy, introligatorów, konwisarzy i introligatorów (statuty, księgi zapisu, rachunkowe, wpisu, świadectwa, umowy, wzory kaletnicze, korespondencja)
Dzieje twórcy:
W ustroju feudalnym cechy obejmowały niemal wszystkie aspekty życia ówczesnego rzemieślnika. Były organizacjami o celach religijnych, politycznych, wojskowych, towarzyskich a przede wszystkim gospodarczych. Jako organizacje producentów przejawiały tendencje jednostronnego popierania wytwórców, nie dysponując swobodą w organizowaniu życia przemysłowego. Statuty cechów musiały być zatwierdzane przez radę miejską a później przez panującego. Do naczelnych zadań cechów należało czuwanie nad jakością, organizacją i techniką pracy oraz zbytem wyprodukowanych towarów. Władzą ustawodawczą i kontrolującą było zebranie ogółu członków cechu. Władza wykonawcza była w ręku starszych cechu. Od roku 1552 każdy cech miał prawo wybierania czterech elektów. Kadencja starszych cechu trwała jeden rok. Związki, które tworzyli rzemieślnicy w wiekach XV - XVIII występowały pod dwoma nazwami: cechów i bractw. Wśród cechów istniejących w tym okresie rozróżniamy cechy zwykłe obejmujące rzemieślników jednego zawodu oraz łączne grupujące rzemieślników pokrewnych specjalności. W XIX wieku obok rzemiosła wkroczyły w życie gospodarcze nowe rodzaje wytwórczości, mianowicie przemysł fabryczny dla którego przywileje i praw cechowe stały się przeszkodą. Władze pruskie wprowadziły udogodnienia dla przemysłu - podatek przemysłowy. Każdy kto go uiszczał mógł uprawiać rzemiosło bez przynależności do cechu, toteż cechy zawiesiły swoja działalność. Ustawa z dnia 29 lutego 1849 roku zniosła wolność uprawiania zawodu i przemysłu. Kolejne zmiany przyniósł rok 1898 w organizacji cechów. Ostatecznie rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 roku wprowadziło obowiązek posiadania kwalifikacji do prowadzenia samoistnego warsztatu rzemieślniczego. Od 15 grudnia 1927 roku cechy znalazły się pod nadzorem Zarządu Miejskiego. Okres 1939-1945 był okresem przerwy w działalności organizacji cechowych. Cechy zaczęły się na nowo organizować w pierwszych latach po drugiej wojnie światowej. [Na podst. wstępu do inwentarza M. Miki]
Daty skrajne:
1504 - 1950
Klasyfikacja:
cechy, związki rzemieślnicze
Nazwa twórcy:
Daty:
1504-1504, 1577-1577, 1584-1584, 1601-1700, 1628-1628, 1637-1638, 1642-1950, 1701-1800.
Nazwa dawna:
Nazwa obcojęzyczna:
Języki:
polski, niemiecki, łaciński
Dostępność:
Udostępniany w całości
Ogółem jednostek archiwalnych:
264
Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:
264
Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:
0
Ogółem metrów bieżących
2.8
Ogółem opracowanych metrów bieżących
2.8
Ogółem metrów bieżących bez ewidencji
0.0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0
Ogółem plików :
0
Ogółem rozmiar (w MB):
0.0
Ogółem dokumentów
0
Ogółem spraw
0
Ogółem klas
0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0.0
Ogółem metrów bieżących:
0.0
Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:
Nazwa | Inwentarz skarbowy | Uwagi |
---|---|---|
inwentarz książkowy zatwierdzony | Tak | patrz też system informatyczny |
inwentarz kartkowy roboczy | Tak |
W zespole zmikrofilmowano 248 j. a. o sygn.: 1 (nr O 64345), 3-24 (nr O: 64346-64367), 28 (nr O 64368), 30-50 (nr O: 64369-64389), 52-79 (nr O: 64390-64417), 83-104 (nr O: 64418-64439), 106-134 (nr O: 64440-64468), 134a (nr O 64469), 135-154 (nr O: 64470-64489), 157-169 (nr O: 64490-64502), 172 (nr O 64503), 174-206 (nr O: 64504-64536), 207-262 (nr O: 65538-65593)