1.Korespondencja przychodząca przedsiębiorstw, 1804-1900, sygn. 1-2098, 2.Korespondencja wychodząca (kopiały), 1801-1899, sygn. 2099-2688, 3.Korespondencja z bankami, 1880-1944, sygn. 2689-2849, 4.Korespondencja z fabrykami i innymi przedsiębiorstwami produkcyjnymi, 1854-1944, sygn. 2850-2965, 5.Korespondencja ze spółkami akcyjnymi i innymi przedsiębiorstwami, 1906-1944, sygn. 2966-3314, 6.Sekretariat – korespondencja różna, 1938-1944, sygn. 3315-3380, 7.Biuro centralne – Zentralburo, 1902-1944, sygn. 3381-3500, 8.Sprawy handlowo-finansowe przedsiębiorstw, 1785-1944, sygn. 3501-4219, 9.Sprawy gruntowe i budowlane, 1777-1935, sygn. 4220-4257, 10.Sprawy sądowe, 1821-1935, sygn. 4258-4274, 11.Korespondencja prywatna Eichbornów, 1904-1938, sygn. 4275-4344, 12.Udział Eichbornów w stowarzyszeniach i partiach, 1907-1936, sygn. 4345-4396, 13.Udział Eichbornów w życiu publicznym miasta i państwa, 1795-1935, sygn. 4397-4443, 14.Historia Firmy, 1710-1935, sygn. 4444-4470, 15.Sprawy prywatne Eichbornów, 1765-1944, sygn. 4471-4482.

Firma Eichborn i Spólka została założona w roku 1728 przez Johanna Ludwiga Eichborna. W początkowym okresie istnienia firma nosiła nazwę swojego założyciela i właściciela, w 1776 roku nastąpiła ostateczna zmiana nazwy na "Eichborn i Spółka". W początkowym okresie działalności firma posiadała charakter wielkiego domi handlowego i odegrała dużą rolę w rozwoju handlu tranzytowego, z południa na północ. Handlowano głównie płótnem. Na niemal wyłączną działalność bankową firma przeszła za Johanna Fryderyka Eichborna, właściciela w latach 1767-1813. On też zapoczątkował w rodzie Eichbornów szeroką działalność polityczną i społeczną, pełniąc różne funkcje urzędowe i honorowe, stała się ona z czasem tradycją rodową. Pod koniec XVIII wieku firma rozwinęłą szeroką działalność handlową i kredytową, wychodząc poza granice Śląska, a nawet Prus. Zachowana korespondencja świadczy o kontaktach z Londynem, Wiedniem, Pragą, Warszawą, Krakowem. W roku 1813 właścicielem firmy został zięć ostatniego Eichborna - Johan Wolfgang Moriz, który przyjął nazwisko Eichborn. Podniósł on jeszcze bardziej znaczenie firmy, biorąc udział w operacjach finansowych związanych z wojnami napoleońskimi. W latach dwudziestych XIX wieku firma nawiązała kontakty handlowe z Rosją - eksportujac sukno, a sprowadzając len zbywany w państwach zachodnich, a nawet Ameryce Północnej. Kontakty handlowe nawiązano również z Turcją i Chinami. Na początku XX wieku firma założyła na Śląsku szereg filii: Wałbrzych, Kamienna Góra, Brzeg, Nysa, Kluczborg, Opole, Jelenia Góra, Lwówek, Bolków, Prudnik, oraz ustanowiła swoich przedstawicieli w Berlinie, Hamburgu, Lipsku, Wiedniu, Budapeszcie, Kopenhadze, Antwerpii i innych miastach Europy. Mimo tych znaczących sukcesów firma pozostała w cieniu wielkich banków Berlina i innych miast niemieckich, dysponujących wiekszym kapitałem. Sytuacja firmy uległa pogorszeniu w czasie I wojny światowej, ze względu na utratę kontaktów z zagranicą, oraz w okresie powojennym w związku z wysoką inflacją w Niemczech i ogólnoświatowym kryzysem gospodarczym. Ze względu na brak akt z końcowego okresu działania firmy, nie można odtworzyć ostatniego etapu funkcjonowania Banku.

Zespół przekazany przez Archiwum Państwowe we Wrocławiu - dawny numer zespołu: 313/II