Konstytucje (od łac. "constituo" - ustanawiać, urządzać) to w dawnej Rzeczypospolitej postanowienia (uchwały) wydawane przez sejm, za wspólną zgodą wszystkich uczestników, a następnie wpisywane do Metryki Koronnej. Były to akty normatywne o zróżnicowanym charakterze, przypominające zarówno dzisiejsze ustawy, jak i akty niższego rzędu, w tym też decyzje administracyjne. Konstytucje dotyczyły bardzo rozległych kwestii, m.in. prawa i wolności szlachty polskiej oraz wszelkich innych praw powszechnie obowiązujących. Tworzyły tzw. prawo pospolite Królestwa. Dotyczyły w pierwszym rzędzie spraw bezpieczeństwa granic Polski i związanych z tym podatków. Konstytucje sejmowe normowały także cła i system monetarny, prawo publiczne i sądowe. Najstarsza konstytucja sejmowa napisana w języku polskim uchwalona została na sejmie odbywającym się w Krakowie w 1543 roku. Dotyczy kwestii zespolenia z Koroną Wielkiego Księstwa Litewskiego, Prus Królewskich, Oświęcimia i Zatora, stanowiących luźne księstwa. Wpisana została do Metryki Koronnej, do księgi o numerze MK 65.