Zespół archiwalny zawiera zbiór aktów notarialnych oraz repertoria czynności notarialnych. W strukturze inwentarza archiwalnego wydzielono serie: 1. Akty notarialne, daty skrajne: 1853-1865, 13 j.a.: zbiór aktów notarialnych, w którym dominują akty będące potwierdzeniem wykonania typowych i powszechnych czynności notarialnych, np. umowy kupna-sprzedaży, umowy dzierżaw, darowizn, pożyczek, umowy przedślubne (intercyzy), rozporządzenia osób na wypadek śmierci (testamenty), itp., itd. 2. Pomoce ewidencyjne, daty skrajne 1855-1865 [1867], 2 j.a.: repertoria czynności notarialnych; repertorium oraz skorowidz z lat 1853-1855 znajduje się w zespole archiwalnym 54/139/0 „Akta Notariusza Jana Honrichsa w Koninie” w jednostce archiwalnej o sygnaturze 3; wpisy do repertorium z lat 1866-1867 dotyczą czynności notarialnych konińskiego notariusza Władysława Rudzińskiego. [7] Przypisy: [7] Zob.: Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Koninie, zespół archiwalny 54/145/0 „Akta Notariusza Władysława Rudzińskiego w Koninie”.

Kwiryn Franciszkowski był rejentem (notariuszem) [1] działającym w latach 1853-1865 w okręgu Sądu Pokoju w Koninie, z siedzibą urzędową w mieście Konin. Notariusz urzędowanie w Koninie rozpoczął w lutym 1853 r., a zakończył w maju 1865 r. [2] Zakres działania notariusza regulowały w szczególności francuska ustawa notarialna z 1803 r. [3] oraz ustawy hipoteczne z 1818 r. i 1825 r. [4] Notariusz był urzędnikiem publicznym, do którego podstawowych kompetencji należało sporządzanie aktów i kontraktów (umów), którym strony chciały lub były zobowiązane nadać znamię wiary publicznej (przyjmowanie aktów dobrej woli i nadawanie im cech autentyczności) oraz do spełniania innych czynności zleconych mu przez przepisy prawne. W szczególności notariusz: - sporządzał akty notarialne, w tym umowy kupna-sprzedaży, testamenty, intercyzy, układy i umowy, cesje, pełnomocnictwa, itp., - wydawał wypisy i odpisy aktów notarialnych, - sporządzał poświadczenia własnoręczności podpisu, zgodności odpisu z oryginałem, czasu okazania dokumentu, pozostawania osoby przy życiu, stawiennictwa lub niestawiennictwa osoby, - doręczał oświadczenia stron, - sporządzał protesty weksli, czeków i inne dokumenty, - przyjmował na przechowanie dokumenty, pieniądze lub papiery wartościowe oraz - dodatkowo wykonywał funkcje z zakresu prawa hipotecznego. Prawo mianowania notariusza należało do panującego. Bezpośredni nadzór nad działalnością notariusza sprawował Trybunał Cywilny w Kaliszu. Czynności notarialnych notariusz mógł dokonywać w swojej kancelarii, przy czym mógł mieć tylko jedną kancelarię, lub jeżeli przemawiał za tym charakter czynności czy też szczególne okoliczności, w innym miejscu na terenie okręgu sądu, w którym miał siedzibę. Do obowiązków notariusza należało prowadzenie odpowiednich pomocy ewidencyjnych - rejestrów (repertoriów) czynności notarialnych oraz przechowywanie zbioru oryginalnych aktów notarialnych. W repertoriach notariusz rejestrował w kolejności chronologicznej wykonywane przez siebie czynności notarialne. Wpisy do repertoriów otrzymywały unikalne, kolejne numery od 1 do n w obrębie roku kalendarzowego, przy czym podziału na lata kalendarzowe notariusz dokonywał według kalendarza gregoriańskiego, a nie urzędowego kalendarza juliańskiego. Pojedynczy wpis zawierał podstawowe dane o czynności, w tym m.in. numer wpisu, datę, nazwiska osób (stron), rodzaj i przedmiot czynności. Repertorium było podstawowym narzędziem do sprawnego i szybkiego wyszukiwania informacji o wykonanych przez notariusza czynnościach, w tym o sporządzonych aktach notarialnych. Każdy sporządzany przez notariusza akt notarialny otrzymywał numer z repertorium. W kancelarii notarialnej akty gromadzono w wiązkach i następnie oprawiano w tomy zawierające do kilkuset aktów, usystematyzowanych narastająco według numerów. W zależności od ilości sporządzonych przez notariusza aktów, tworzono od jednego do kilku tomów z jednego roku kalendarzowego. Językiem urzędowym, w którym notariusz sporządzał akty notarialne oraz inną dokumentację, np. pomoce ewidencyjne, był język polski. Notariusz stosował także podwójne datowanie dokumentów (wpisów) - według kalendarza juliańskiego oraz dodatkowe według kalendarza gregoriańskiego. Przypisy: [1] Nazwa urzędu „rejent” przyjęta w aktach prawnych z okresu Królestwa Polskiego (zob. przypis 4.) i stosowana, również wymiennie, do wprowadzenia rosyjskiej ustawy notarialnej z 1876 r. W dalszej części tekstu używany będzie termin „notariusz”. [2] Pierwszy wpis do repertorium nosi datę 23 stycznia / 4 lutego 1853 r., natomiast ostatni 23 kwietnia / 5 maja 1865 r. Przed przybyciem do Konina Kwiryn Franciszkowski był rejentem okręgu lubartowskiego w Lubartowie (w latach 1840-1851, zob. przechowywany w Archiwum Państwowym w Lublinie zespół archiwalny 35/311/0 „Akta Kwiryna Franciszkowskiego notariusza w Lubartowie”) oraz krótko rejentem okręgu wartskiego w Warcie (w latach 1851-1852, zob.: Dziennik Warszawski, 1851, nr 29 z 30 kwietnia 1851 r., s. 1; Dziennik Warszawski, 1852, nr 309 z 8 / 20 listopada 1852 r., s. 1.). Stosowanie na ziemiach Królestwa Polskiego (Kongresowego) podwójnego datowania, w szczególności w przypadku oficjalnych dokumentów, wynikało z używania jako urzędowego obowiązującego na obszarze Cesarstwa Rosyjskiego kalendarza juliańskiego (data podawana jako pierwsza) oraz jako dodatkowego kalendarza gregoriańskiego (data podawana jako druga). [3] Francuska ustawa notarialna z 25 ventôse (16 marca) 1803 r., wprowadzona do systemu prawnego Księstwa Warszawskiego dekretem Księcia Warszawskiego z 4 lipca 1808 r. i obowiązująca następnie w Królestwie Polskim, w polskim przekładzie zatytułowana Organizacya notarjatu, zob. tekst ustawy w języku polskim opublikowany w: Prawo cywilne obowiązujące w Królestwie Polskiem. Tom 2., Warszawa 1861, s. 859 nn. [4] Prawo o ustaleniu własności dóbr nieruchomych, o przywileiach i hypotekach w miejsce tytułu XVIII księgi III kodexu cywilnego, z dnia 14 / 26 kwietnia 1818 r., Dziennik Praw Królestwa Polskiego. tom 5, nr 21, s. 295-387; Prawo o przywileiach i hypotekach, z dnia 1 / 13 czerwca 1825 r., Dziennik Praw Królestwa Polskiego, tom 9, nr 40, s. 355-373).

Zespół archiwalny opracował w 2024 r. Zbigniew Marek, starszy kustosz w Archiwum Państwowym w Poznaniu Oddział w Koninie.