Od czasów upowszechnienia się wynalazku braci Lumiere, zauważalny był dynamiczny rozwój kinematografii. Początkowo, niejako z pewna dozą niepewności, krótkie filmy były jedynie przygrywką do przedstawień teatralnych. Mimo krótkiego czasu trwania bardzo szybko stały się magnesem przyciągającym widzów, co poskutkowało powstaniem miejsc, których głównym celem byłą projekcja filmów. W Lublinie, jeszcze w czasie zaborów powstało pierwsze stałe kino. W 1907 r. z inicjatywy Romualda Makowskiego na Starym Mieście przy ulicy Jezuickiej w gmachu Teatru Starego założono Theatre Optique Parisien. Było to jedno z pierwszych stałych kin na terenie Królestwa Kongresowego. Okres międzywojnia przyniósł znaczny postęp jeśli chodzi o liczbę kino-teatrów na terenie Lublina. Działało ich sześć, z czego dwa najbardziej znamienite Corso i Apollo przyciągały największe rzesze widzów. Oba również wyróżniały się spośród innych. Corso było pierwszym w pełni udźwiękowionym kinem w Lublinie, natomiast w Apollo w czasie przerw obsługa rozpylała na widowni wodę kolońską. Uwagę przykuwał też migający neon Apollo. Oba kina miały najbardziej ambitny i bogaty repertuar, toteż ich seanse były reklamowane w „Expresie Lubelski” i „Głosie”. Kolportowano również materiały ulotne, które obecnie znajdują się w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie. Zaprezentowane materiały pochodzą z zespołu o numerze 632 Zbiór afiszów i druków ulotnych o sygnaturach: 1264, 1265, 1266, 1267, 1268, 1269, 1270, 1271, 1272, 1273, 1274, 1275, 1276
