1. URZĄD NADZORU BUDOWLANEGO (Baupolizei), z lat 1833-1945, 16329 j.a.- akta obejmują dokumentację związaną z nadzorem nad budową i utrzymaniem budynków w mieście przez ich właścicieli. Akta zawierają dokumentację techniczną budynków, projekty (rzuty poziome, pionowe, fasady itd.), obliczenia statyczne i inne, dokumentację opisową, a także podania i zezwolenia budowlane, eksploatacyjne i inne dokumenty. Akta te dzielą się na 1001 podgrup wg niemieckich nazw ulic (stan na 1945 rok), obejmują nie tylko dzisiejszy Szczecin, ale też miejscowości Przęsocin, Wołczkowo, Mierzyn, Bezrzecze, Police, Mścięcino, Leśno Górne, Pilchowo, Warszymice. 2. URZĄD BUDOWNICTWA PODZIEMNEGO (Tiefbauamt), z lat 1864-1945, 6513 j.a.- jest to dokumentacja dotycząca budowy i eksploatacji kanalizacji miejskiej wraz z przyłączami do nieruchomości. Materiały dotyczą tak budowy, jak i utrzymania kanalizacji ulic, jak też poszczególnych nieruchomości. Akta te dzielą się na 723 podgrupy wg niemieckich nazw ulic (stan na 1945 rok). Akta te zawierają projekty techniczne sieci kanalizacyjnej w Szczecinie, dokumentację geodezyjną, a także często projekty budynków (lub jeden z rzutów poziomych budynku). Z tego też materiały te mogą stanowić uzupełnienie dla akt nadzoru budowlanego. 3. URZĄD BUDOWNICTWA DROGOWEGO (Strassenbauamt), z lat 1820-1945, 1810 j.a. 3.1. Administracja (Verwaltung), z lat 1857-1944, 221 j.a.- akta dotyczą administracji sprawami budownictwa drogowego, utrzymania infrastruktury komunikacyjnej w Szczecinie. Akta zwierają sprawy personalne, administracji, zarządzenia wewnętrzne itp. 3.2. Budownictwo drogowe – sprawy ogólne (Strassenbauwesen), 1855-1945, 262 j.a.- są materiały o technologiach budowy i utrzymania ulic, w tym broszury, druki reklamowe systemów budowlanych, urządzeń technicznych itd. Ponadto są tu ogólne sprawy z planowanie inwestycji komunikacyjnych w Szczecinie i utrzymania tej infrastruktury. 3.3. Budowa i utrzymanie ulic (Straßenbauen), z lat 1820-1945, 1327 j.a.- seria dzieli się na 232 podserie wg niemieckich nazw ulic wg stanu 1945 roku. Akta zawierają dokumentację opisową, rachunki i rozliczenia z wykonawcami, dokumentację techniczną – plany ulic, projekty ich wytyczania, budowy itd. 4. MIEJSKI URZĄD POMIARÓW (Stadtvermessungsamt), z lat 1907-1943, 53 j.a.- akta obejmują sprawy pomiarów topograficznych i geodezyjnych w mieście, założenia katastru, określania granic miasta, wykazów dzielnic i osiedli, przygotowania zdjęcia lotniczego miasta. Akta zawierają materiały opisowe, sprawozdania i obliczenia, a także dokumentację geodezyjną i kartograficzną. 5. ARCHIWUM HISTORYCZNE (Historische Archivalien), z lat 1563-1939, 50 j.a. 5.1. Organizacja władz miejskich (Organisation der Stadtverwaltung), 1907-1922, 1 j.a.- akta dotyczą Rady Miejskiej i Magistratu, a także przepisów o płacach urzędników komunalnych. 5.2. Urząd Portowy w Szczecinie (Hafenamt in Stettin), z lat 1843-1899, 32 j.a.- akta dotyczą działania biura portowego, spisów statków zimujących w Szczecinie, sporów sądowych, dochodzeń prokuratorskich w sprawach wypadków morskich, następnie pracy marynarzy, bezpieczeństwa sanitarnego w porcie, dróg wodnych i szlaków żeglugowych, kontroli ruchu w porcie, ubezpieczeń społecznych pracowników portu i marynarzy. 5.3. Własność miejska (Stadteigentum), z lat 1825–1939, 4 j.a.- akta dotyczą administracji nieruchomościami przy Berlinerstrasse (Mieszka I), a także księgi wieczystej parceli na Gumieńcach (Scheune). 5.4. Militaria (Militärsachen), z lat 1627–1918, 4 j.a.- grupa zawiera akta o przemarszu wojsk szwedzkich w 1627 roku, dostawie podwodów dla wojsk francuskich w 1811, a także I wojnie światowej (2 j.a.). 5.5. Bractwo kurkowe (Schutzengilide), z lat 1926–1936, 1 j.a.- akta dotyczące ożyczki dla Bractwa Kurkowego. 5.6. Historia miasta (Stadtgeschichte), z lat 1563–1934, 8 j.a. - grupa zawiera materiały o prawie spadkowym mieszczan do XVIII wieku, kontaktach handlowych Szczecina z Lubeką i Falsterbö w XVI wieku, gildii kramarzy oraz żeglarzy, spisach radnych miejskich z XIX wieku, a także próbie powołania muzeum miejskiego w XIX wieku.
