Zespół jest jednorodny pod względem tematycznym: przedstawia głównie Warszawę, jej architekturę i sceny uliczne. Osobna grupa fotografii dotyczy powstania warszawskiego. Duża grupa zdjęć to reprodukcje zdjęć różnych autorów, zarówno przedwojennych, jak i z okresu okupacji niemieckiej, wykonane dla celów porównawczych. Zdarzają się też reprodukcje własnych zdjęć Stefana Rassalskiego. Poszczególne zakresy sygnatur w zespole odpowiadają następującym grupom tematycznym: 1-14 – okupacja niemiecka; 15-83 – powstanie warszawskie; 84-98 – miejsca pamięci, cmentarze, jeńcy wojenni; 99-124 – dekoracje propagandowe; 125-137 – uroczystości państwowe; 138-144 – życie religijne; 145-151 – reklama; 152-162 – życie codzienne i wypoczynek; 163-164 – BOS i architekci; 165-169 – milicja i ruch uliczny; 170-196 – odgruzowanie, czyny społeczne, praca junaków z zagranicy; 197-213 – prace budowlane, robotnicy; 214-219 – nawierzchnie ulic; 220-221 – materiały budowlane, rusztowania; 222-236 – wywóz gruzu i maszyny budowlane; 237-239 – motoryzacja i ruch uliczny; 240-241 – prasa – czytelnicy i sprzedaż; 242-250 – sceny uliczne, moda, makiety budynków, wystawy; 251-273 – parki i ich porządkowanie; 274-275 – Puławy; 276-280 – leśnictwo, parki, budowa ZOO; 281-320 – mosty i wiadukty (zniszczenia, odbudowa, eksploatacja); 321-328 – obiekty komunalne (wodociągi, elektrownia), powódź; 329-333 – sport (wydarzenia, obiekty); 334-340 – dworce; 341-380 – komunikacja miejska, transport, motoryzacja; 391-419 – handel uliczny, sklepy; 420-425 – przemysł; 426-440 – rybołówstwo, żegluga; 441-599 – budynki (zniszczenia, odbudowa); 600-623 – Łazienki Królewskie; 624-681 – architektura rezydencjonalna; 682-688 – rzeźby i detale architektoniczne (zniszczenia, konserwacja, wystawy); 689-812 – świątynie; 813-816 – cmentarze; 817-884 – pomniki (857-865 wolne sygnatury); 885-886 – Kazimierz Dolny; 887 – Zakroczym; 888, 892-894 – herb miasta; 889-891 – fotografie lotnicze; 895-1370 – ulice i budynki; 1371-1375 – varia; 1376-1384 – zdjęcia prywatne Stefana Rassalskiego. Zdjęcia wykonane podczas powstania warszawskiego przedstawiają głównie portrety powstańców, sceny rodzajowe oraz zniszczenia zabudowy, przeważnie z Politechniki Warszawskiej, gdzie stacjonował Autor. Po zdobyciu przez Niemców Politechniki fotograf przeniósł się na ul. Noakowskiego 12. Większość kadrów wykonano na ul. Lwowskiej, Noakowskiego i Piusa XI (ob. Piękna), mniej liczne są zdjęcia z ul. Marszałkowskiej, Kruczej i ks. Skorupki. Ukazują zbombardowane budynki, barykady, wraki pojazdów, pozowane portrety powstańców, niszczenie hitlerowskich symboli, wiercenie studni, pogrzeb powstańca. Część zdjęć wykonano z dachu budynku przy ul. Noakowskiego - przedstawiają płonące zabudowania Politechniki Warszawskiej oraz panoramę miasta w kierunku ul. Nowogrodzkiej. Niektóre zdjęcia w zespole są reprodukcjami zdjęć Sylwestra Brauna ps. „Kris”, jak np. kadr ze zdobycznym transporterem opancerzonym Sd. Kfz. 251 „Szary Wilk”, wnętrze płonącego kościoła św. Krzyża, eksplozja pocisku na gmachu „Prudentialu” czy portret dziewczynki modlącej się przy grobie w podwórku. Występuje też reprodukcja fotografii Eugeniusza Hanemana przedstawiająca powstańca z karabinem w ruinach kościoła św. Krzyża. Znajdujące się w zespole materiały są jedynie niewielkim wycinkiem powstańczej twórczości Rassalskiego. Większość zdjęć, zgodnie z rozkazem obowiązującym powstańczych fotoreporterów, Rassalski przekazał do Biura Informacji i Propagandy, gdzie uległy zniszczeniu w toku walk. Po zakończeniu wojny Rassalski dokumentował przede wszystkim ruiny miasta i prowadzone prace budowlane. Uwiecznił zburzone kamienice, pałace, świątynie i gmachy użyteczności publicznej, jak również panoramy ruin Warszawy np. z terenu byłego getta. Dużo uwagi poświęcił odbudowie miasta: odgruzowaniu, rozbiórce wypalonych budynków, przekuwaniu torów tramwajowych, budowie domów, przebijaniu nowych ulic i konserwacji zabytków. Na zdjęciach widzimy czyny społeczne młodzieży międzynarodowej, junaków z organizacji „Służba Polsce” oraz wojsko pomagające przy odbudowie. Wiele zdjęć dotyczy budowy i otwarcia Trasy W-Z, budowy Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej, stopniowej odbudowy Politechniki Warszawskiej, ustawienia odbudowanych pomników Adama Mickiewicza i Mikołaja Kopernika oraz kolumny Zygmunta. Wśród zdjęć występują też reprodukcje fotografii i pocztówek z XIX w., przełomu XIX i XX w. oraz z dwudziestolecia międzywojennego, przedstawiających warszawskie budynki, place i ulice. Kolejne kadry ukazują życie codzienne w zrujnowanym mieście – transport publiczny, handel uliczny, przechodniów, reklamę, sklepy, księgarnie i zakłady usługowe, modę damską i męską oraz bawiące się dzieci. Występują też zdjęcia z wydarzeń, takich jak pochody pierwszomajowe, obchody Dnia Zwycięstwa, I Kongres Nauki Polskiej czy Wyścig Pokoju. Rassalski chętnie też fotografował wszelkie dekoracje propagandowe: przed referendum „3 razy tak” (1946), wyborami parlamentarnymi (1947) oraz zjednoczeniem Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) (1948). Są też fotografie z uroczystości religijnych: procesji Bożego Ciała, obchodów Wielkanocy czy pogrzebów: Macieja Rataja w Palmirach i prymasa Augusta Hlonda w Warszawie. Stosunkowo rzadko Rassalski fotografował przemysł, poza zakładami obróbki drewna przy ul. Siarczanej w zespole są jedynie nieliczne zdjęcia z kilku nierozpoznanych zakładów: browaru, mleczarni, fabryki konserw i nieustalonego przedsiębiorstwa. Na zdjęciach uwiecznił również Hutę „Pokój” w Rudzie Śląskiej, w której powstawały przęsła dla odbudowywanego mostu Poniatowskiego. Część kadrów wykonał nad Wisłą, gdzie fotografował żeglugę, wydobycie piasku, budowę bulwarów oraz odbudowę mostów. Większość zdjęć z zespołu pochodzi z terenu Warszawy i okolic (Palmiry, Zakroczym, Powsin, Wilanów). Jedynie nieliczne kadry przedstawiają Kazimierz Dolny i Puławy. W zespole jest też grupa zdjęć herbów ulic i jurydyk Warszawy oraz varia: godło Polski, popiersie Lenina, obraz przedstawiający Żyda czy kapliczka ścienna. Ostatnią grupą zdjęć, jaką można wyróżnić w zespole, są fotografie rodzinne Autora. Na jednej z nich widnieje Stefan Rassalski z rodzicami i rodzeństwem, pozostałe przedstawiają jego żonę Lucynę i syna Bożydara (1941-2020). Na fotografiach powojennych często pojawia się Joanna Czyżewska, partnerka Autora, portretowana zarówno na tle ruin, jak i odbudowanych budynków i ulic. Część zdjęć to portrety Autora z różnych lat.
